ความสุขมวลรวมประชาชาติ








ที่เห็นหัวหงอกซ้ายมือท่าน คือ ประธานเวริลแบ้งค์ เขาเห็นว่าภูฐานยากจนมากๆ เลยไปเสนอให้ความช่วยเหลือ
โชคดีที่กษัตริย์ของเขาพอรู้เท่าทันพวกนี้เลยไม่ตกเป็นเหยื่อ ไม่กู้เงินมาสร้างเขื่อน

ตั๋วใบนี้ไม่ได้มีสำหรับฉัน

You must have heard of the place that if we get to, we will have everything.
Happiness and dreams that's been waiting for will wait for us at the destination.
And only a single ticket is needed for multiple return trips.
But no one has ever returned to tell me anything.
So I wonder if it's real, want to see it for myself.
Even if it's by foot I'm willing to go, if there will be something upon arrival.
No matter what I must pay to get the ticket, I will.
and so I paid with everything I have just for someone to return it all to me and say...
* This ticket is not for me even though it is sold to all. It's just that this train does not have a place for me so I cannot travel.
(Repeat *)
Like I said, I'm dedicated and travelled in the direction that he travelled.
No matter the fatigue, the heat, or the cold, I'm not afraid. With a proud heart I will endure
and in not too long the destination will become apparent.
So I clamber on to reach that destination that is disappearing.
It probably is not real, that destination for someone like me.
The ticket that everyone has, probably does not exist for someonelike me.
And so I turn my back to the way that I came from, and there I saw someone looking. When walked back, I saw that it was the same peson that told me repeatedly, stressingly that...
(Repeat *)

เคยได้ยินใช่ไหมว่าที่นึงถ้าไปถึงเราจะมีทุกอย่าง
ความสุขความฝันอะไรที่เฝ้ารอ จะรอเราอยู่ที่ปลายทาง
และต้องใช้เพียงตั๋วเดินทางแค่ใบเดียว และมันก็ไปกลับได้ตั้งหลายครั้ง
แต่ไม่เคยจะมีผู้ใดที่เคยไป จะกลับมาเล่าอะไรให้ฉันฟัง

ก็เลยสงสัยว่าจริงหรือไม่จริง อยากไปเจอกับตัวซักครั้งหนึ่ง
จะต้องเดินทางไกลด้วยเท้าฉันก็ยอม หากมันจะมีอะไรเมื่อไปถึง
ต่อให้ตั๋วเดินทางจะแพงสักเท่าไร ต้องจ่ายด้วยอะไรจะไปหามา
และฉันจึงจ่ายหมดเท่าชีวิตที่ฉันมี เพื่อให้ใครบางคนมาส่งคืนและบอกว่า

* ตั๋วใบนี้ไม่ได้มีสำหรับฉัน แม้เค้าจะขายให้ทุกคนได้เท่ากัน เพียงแต่รถขบวนนี้ไม่มีที่ให้กับฉัน จึงไม่มีสิทธิ์เดินทาง
(ซ้ำ *)
อย่างที่เคยบอกไปฉันทุ่มเท และออกเดินไปตามทางที่เค้าไป
จะเหนื่อยจะร้อนจะหนาว ฉันไม่กลัว กับใจทระนงจะทนไหว
และในไม่ช้าไม่นานก็มองเจอว่ามีปลายทางอยู่ไม่ไกล
ก็เลยตะเกียกตะกาย เพื่อไปเจอสุดท้ายปลายทางที่หายไป
มันคงไม่มีจริงแท้ และแน่นอน ปลายทางให้กับคนอย่างฉัน

ว่าแต่ตั๋วเดินทางที่ใครๆ ก็มี คงไม่ได้มีให้กับคนอย่างฉันเหมือนกัน
จึงหวนคืนไปยังทางที่เดินมาก็มีใครมองอยู่ตรงนั้น
พอเดินกลับไป ก็เจอคนเดิม จึงบอกกับฉัน ย้ำๆ ซ้ำๆ ว่า
(ซ้ำ *)